Bestraling is begonnen.

De eerste 3 bestralingen (van de 16) zijn inmiddels achter de rug. En het is me alles meegevallen. De eerste keer kreeg ik een hele uitgebreide uitleg hoe alles zou gaan. Heel erg prettig. Ik word er altijd rustig van als ik weet hoe dingen gaan. Toen alles was uitgelegd moest ik op een smal metalen bed gaan liggen. Het bed was helemaal afgesteld op mijn houding, zodat ik zo comfortabel als mogelijk is, kan liggen. Eerst werden er foto's gemaakt en vervolgens begon de bestraling. De straling komt uit een grote rond apparaat, dat eerst schuin links van mij aan de bovenkant straalt en vervolgens schuin rechts van mij aan de onderkant. Het duurt maar een paar minuten en gaat gepaard met een heel hoog gezoem. Het is eigenlijk zo gebeurd. Het aan- en uitkleden kost veel meer tijd! Ze hebben me verteld dat ik na 2 weken last zou gaan krijgen. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik nu al wel wat voel hoor. Na de bestraling prikt het en geeft het een zwaar gevoel. Nu, na een paar dagen, voelt het enigszins schraal. Je kunt er nog niets van zien op mijn huid, dat schijnt ook pas later te komen. Maar het valt me tot nu toe erg mee.
In mijn vorige bericht had ik geschreven over de medicatie. Dat ik Letrozol kreeg en dat dat op je gewrichten kon werken. Jeetje wat heb ik een pijn gehad. In mijn benen, voeten, handen en schouders. Zo erg dat ik op enig moment de oncoloog gebeld heb. Ik kon het niet meer volhouden, ik sliep er niet meer van. Na een gesprek is besloten dat ik voorlopig met deze medicatie ga stoppen. En ik mag weer na gaan denken. Nadenken of ik dit wel wil. Er zijn nog wel meer middelen die de groei van hormonen remmen, maar ze hebben allemaal dezelfde stoffen en bijwerkingen en die verdraag ik niet. Ook nu weer was het tussen de regels door te horen dat ik er beter mee kon stoppen. Ik mag er een aantal weken over nadenken en dan belt de oncoloog me weer terug. Ik heb wel gevraagd wat voor risico's het inhoudt als ik ermee stop. En dat is ook weer een verhoogd risico, zoals hij zei. Ik heb al een verhoogd risico, maar dat zou nu nog wat hoger worden. En toch voel ik dat ik ermee ga stoppen. Ik wil al die rotzooi in mijn lijf niet meer. Het is genoeg! En ik ga hiermee een risico aan, dat weet ik. Maar op een of andere manier durf ik dat risico wel te lopen......