donderdag 28 februari 2013

Moeilijke momenten

Ja, hele moeilijke momenten de afgelopen week. Allereerst kwam de chemo behoorlijk hard binnen. De vorige keren duurde het maar een paar dagen dat ik me zo terugtrok in mezelf en merkte ik dat het dan ineens op donderdagmiddag omsloeg naar een heel wat beter gevoel. Dat gebeurde deze keer niet. Het heeft zeker tot zaterdag geduurd totdat ik weer een beetje belangstelling kreeg voor alles wat er om me heen gebeurde. Gelukkig ging dat zaterdagavond van het ene moment op het andere. Was leuk om te ervaren dat ik 's-middags nog heel erg in mezelf gekeerd in de bank zat en dat ik 's-avonds begon te zingen en voelde dat de stille week weer voorbij was (en het is nog niet eens Pasen). Het mooie van zo'n week is dat je veel meer gaat genieten op het moment dat het voorbij is. Ik heb bijvoorbeeld afgelopen maandag intens genoten van een wandelingetje in de lentezon met onze Gabber en daarna een heerlijke kop warme chocomel met slagroom. Het zijn de kleine dingen die je weer laten relativeren en het leven dan weer heel mooi een waardevol maken. Het hoeft niet groots te zijn of wat dan ook. De kleine dingen zijn belangrijk. Een sms-je van een vriendin of zomaar een leuk gesprek. Ik kan daar intens van genieten. Dat heb ik dan ook met volle teugen gedaan.
Inmiddels ben ik ook bij de cardioloog geweest voor de onderzoeken. Over 2 weken krijg ik de uitslagen. Zoals gewoonlijk zeggen ze niets bij de onderzoeken, dat mogen ze niet. Maar bij de fittest kreeg ik een heel leuk compliment mee. Ik moest fietsen en iedere minuut werd de weerstand hoger gezet. Ik was hier toch wel heel benieuwd naar omdat ik voel dat mijn lichaam niet meer zo sterk is als dat het was. En wat bleek? Een gemiddelde gezonde vrouw van mijn leeftijd, lengte en gewicht komt tot een score van 165 watt. En ik? Ik kwam, na 4 chemo's, tot een score van 160 watt! Super toch? Mijn conditie heeft dus uiteindelijk niet zo gek veel te lijden van alles wat er gebeurt. Ik werd dan ook overladen met complimenten door de verpleegkundigen. Ik liep op wolkjes naar buiten......

En dan het moeilijkste van deze week. Mijn moeder is een paar weken geleden opgenomen in het ziekenhuis omdat zij zich niet goed voelde. Gisteren hebben we gehoord dat ze een zeer agressieve vorm van kanker heeft en dat het een kwestie van weken zal zijn voordat ze gaat sterven. We hadden er al rekening mee gehouden omdat we zagen dat het heel snel achteruit ging. En wat ik zo ontzettend moeilijk vind, is dat ik niet naar haar toe kan wanneer ik dat wil. Ik moet heel erg oppassen met bacterieën en virussen en zo en ze ligt op de interne geneeskunde waar heel veel van dit soort dingen rondzweven. Er zijn maar een paar dagen in mijn 3-weekse chemo-cyclus dat ik daar mag komen. En dat vind ik heel moeilijk, want ik zou er zo graag voor haar willen zijn. Iedereen is het erover eens dat ik aan mezelf moet denken en dat ik geen ziektes op moet gaan zoeken en ik weet dat men gelijk heeft, ik moet goed voor mezelf zorgen, maar dat maakt het niet minder moeilijk.  Er wordt gekeken of ze overgebracht kan worden naar een hospice en dan is dit probleem voorbij. Ik hoop dat ze snel daar terecht kan....

dinsdag 19 februari 2013

Kuur 4 achter de rug....

Inderdaad, de 4e van de 6 achter de rug, maar daar is wel e.e.a. aan vooraf gegaan. Afgelopen vrijdag moest ik op controle bij de oncoloog en daar heb ik melding gemaakt van de druk die ik steeds op mijn borst voelde. Bij de oncoloog gingen er alarmbellen rinkelen, dat zag ik wel. Hij heeft direct contact opgenomen met een cardioloog, omdat de kuur die ik 2 jaar geleden kreeg, een negatief effect heeft op de hartspier. De kuur die ik nou krijg, zou daar geen effect op mogen hebben, maar omdat ik 'speciaal' ben, vertrouwde hij het toch niet helemaal. De kuur van gisteren zou uitgesteld worden tot de cardioloog mij gezien had. Gelukkig kon ik daar diezelfde middag nog terecht. Bloeddruk was veel te hoog (maar dat is logisch als er zoiets gebeurt) en er is een hartfilmpje gemaakt. Het hartfilmpje toonde geen afwijkingen en na allerlei leuke complimenten, zoals geen overgewicht, gezonde leefstijl en een goede conditie werd er toch besloten dat de kuur van gisteren gewoon door kon gaan. Ze gaan nog wel verder kijken of er geen cardiologische problemen zijn. Volgende week komt er een hartecho en een inspanningstest en dan word er verder gekeken. Vooralsnog maak ik me daar niet zo druk om.
Dus gisteren in de middag in plaats van de ochtend naar de chemo. En nu eens een keer tussen allemaal mannen i.p.v. tussen alleen maar vrouwen. Was weer een hele andere, maar erg leuke ervaring. Gesprekken met mannen verlopen toch weer heel anders.... Alles ging goed tot op het einde. De laatste zak zat er bijna in, tot ik ineens een enorme hoofdpijn kreeg, mijn innerlijke thermostaat raakte helemaal ontregeld, met andere woorden, ik kreeg het bloedheet, en die druk op mijn borst begon weer te ontstaan. (en nee dat lag niet aan die mannen, die waren mijn leeftijd ver te boven, haha). Hans heeft direct de verpleegkundige gehaald en het infuus werd meteen stop gezet. Gelukkig zat bijna alles er al in, daar was ik dan weer heel blij mee. Ze zijn flink aan het spoelen gegaan met een zoutoplossing tot alles weer gezakt was. Daarna voelde ik me weer goed en mocht ik gewoon naar huis. Ik stond wel wat wankel op mijn benen, maar dat is in het uur daarna ook weer gezakt. Ik heb me heerlijk rustig gehouden en ook nu voel ik me redelijk goed. Als het niet goed gaat, mag ik direct contact opnemen, dat is zeker een geruststelling. Ik ga er gewoon van uit dat het een rustige week wordt, zonder speciale toestanden! Die intentie heb ik in ieder geval neergezet......

Dan heb ik nog een vraag aan diegenen die dit lezen en mogelijk contact hebben met mijn moeder. Omdat zij momenteel ernstig ziek is en in het ziekenhuis ligt, probeer ik haar te ontzien en heb ik haar niets verteld van al datgene wat er de laatste dagen met mij gebeurt is. Ik wil haar daar nu niet mee belasten, ze zou zich er alleen maar druk om maken en dat kan zij nu niet gebruiken. Zouden jullie zo vriendelijk willen zijn om dit te respecteren en van bovenstaande niets tegen haar te zeggen? Heel hartelijk bedankt hiervoor.

woensdag 13 februari 2013

Een heerlijk rustige week.

Wat een heerlijk rustige week heb ik gehad. Ik heb gelukkig nauwelijks last van bijwerkingen. Ik voel me af en toe wel benauwd met een druk op mijn borstkas, maar als ik ga zitten als ik dat voel en me rustig houdt, dan zakt het ook wel weer. A.s. vrijdag moet ik voor controle naar de oncoloog en dan zal ik het wel melden, maar verder voel ik me prima! Ik heb aan de fysiotherapeut doorgegeven dat ik voorlopig niet meer kom en nu heb ik veel meer energie om een heerlijk wandelingetje in de winterzon te maken met onze Gabber. Lekker op mijn gemakje, hondje blij, ik blij. En op die manier heb ik toch de beweging en de buitenlucht die ik nu wel heel hard nodig heb. Verder doe ik niet zo veel, slaap 's-morgens lekker uit en doe eigenlijk alleen maar dingen die ik leuk vind en waar ik zin in heb, zoals vanmiddag naar de Mc.Donalds met onze jongste en nog heel even de stad in om de laatste uitverkoopjes weg te halen. Mijn kledingkast is weer goed gevuld met allerlei nieuwe dingetjes. Het lijkt wel een beetje vakantie! Op deze manier doe ik natuurlijk wel de energie op die ik nodig heb voor de volgende kuur. En die is a.s. maandag. Doordat deze keer zo ontzettend mee is gevallen, ga ik ook veel rustiger daar naar toe. Ik heb nu gemerkt dat het ook kan zonder hele vervelende bijwerkingen, dus ik ga er gewoon van uit dat ik de volgende kuur ook weer zo goed doorkom. Met een affirmatie die de chemo aanzet tot het doen van zijn werk op de juiste plek en de rest van mijn lichaam met rust te laten, gaat dit helemaal goed komen!

dinsdag 5 februari 2013

Zo ontzettend blij met mijn nieuwe prothese!

Vandaag had ik een afspraak bij een lingerie-zaak. Sinds de operatie in november had ik een tijdelijke prothese en een soort van hemdje waar die prothese in zat. Omdat ik vrij lang last heb gehad van de zwelling als gevolg van de nabloeding, had ik een kleine prothese. Maar ondertussen is de zwelling verdwenen en paste alles niet meer zo lekker. Waarschijnlijk kon niemand dat zien, maar ik kreeg er inmiddels wel last van. De tijdelijke prothese bleef niet zitten en schoof alle kanten op. Het hemdje was hoog gesloten, waardoor ik wat lager uitgesneden kleding niet aankon. Tot een paar weken geleden kon me dat niet zoveel schelen, maar ineens, van de ene dag op de andere, kreeg ik er last van. En omdat het litteken inmiddels mooi genezen is, mocht ik van het ziekenhuis de definitieve prothese aan laten meten. Dus ben ik vanmiddag naar Tilburg getogen waar een zaak zit, waarvan ik weet dat die je perfect helpen: Martine's Lingerie. Ik had een afspraak gemaakt en ze maken dan alle tijd voor je. Eerst begon ze met het opmeten van de prothese, vervolgens pakte ze een bh en binnen een paar minuten, stond er ineens een vrouw voor de spiegel die weer twee borsten had! Ik ging rechter staan, ik zag mijn hele uitstraling veranderen. Jeetje wat was ik hier blij mee! Ik werd er helemaal emotioneel van. Ik heb altijd met een grote mond geroepen, ach het is maar uiterlijk, innerlijk is veel belangrijker, en dat is natuurlijk helemaal zo,  maar een mooi uiterlijk helpt toch zeker mee als je je goed wil voelen...... Dat heb ik vanmiddag wel ervaren. Ik kon niet ophouden met in de spiegel te kijken. Wat is het mooi!  Ik kreeg ook hemdjes aan om te zien dat ik van de zomer wel gewoon wat lager uitgesneden kleding aan kon. Ik heb me nooit minder 'vrouw' gevoeld, maar vandaag voelde ik me heel veel meer 'vrouw'. Ik heb nog 2 prachtige prothese-bh's uitgezocht en ik zou wel op het dak van het huis willen gaan staan om aan iedereen te laten zien hoe mooi het is..... Dat ga ik natuurlijk niet doen, maar het is maar bij wijze van spreken en om te illustreren hoe blij ik ermee ben...

zondag 3 februari 2013

Zo stil

Het is zo stil in mij geweest deze week na de chemo. Volgens mij ben ik nog nooit zo in mezelf gekeerd geweest. Het begon al vrij snel afgelopen maandag. Zoals ik al schreef voelde ik me lamlendig en nergens toe in staat. En dat is zo gebleven. Gelukkig heb ik inmiddels de rust in mezelf gevonden om hieraan toe te geven. Ik ben veel gaan zitten om te gaan mediteren en te voelen in mijzelf waarom het zo stil was. En hierdoor komen er hele processen op gang. Ik weet niet of het helemaal met de chemo te maken heeft of dat het gewoon een proces in mijzelf is wat er op gang aan het komen is. Ik ben heel diep aan het voelen wat er nu precies in mij omgaat, wat er in mij gebeurt. Want dat wilde ik wel heel graag weten. Ik heb heel veel emoties gevoeld, angst en verdriet. En het was tijd om daar eens goed naar te kijken en hiermee aan de gang te gaan. Zoals jullie wellicht weten ben ik veel met spiritualiteit bezig en als ik nu terugblik op afgelopen week kan ik zeggen dat het een bijzonder spirituele week is geweest. Er is zo ontzettend veel aan me voorbij gekomen. Hierdoor ontstond de gelegenheid om me bewust te worden van mezelf en waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe. Maar ook om te kijken naar patronen waar ik altijd gebruik van heb gemaakt, maar die nu niet meer van toepassing zijn. Het zijn oude gedragspatronen geworden die ik mag gaan doorbreken. En doordat ik me daar nu heel erg bewust van geworden ben, voel ik ook dat ik ze kan gaan doorbreken. Dat voelt heel mooi en goed.Ik hoop dat ik deze ervaringen straks in mijn praktijk ook ten gunste van anderen kan aanwenden. Dan levert mijn ziekte toch hele mooie dingen op!

Ik heb ook gevoeld dat ik heel veel dingen doe, omdat het zou moeten. Ik moet bijvoorbeeld naar de fysiotherapeut om te sporten, omdat dat goed is tijdens de chemo. Maar eigenlijk voel ik me er helemaal niet zo goed bij. Dus ik heb nu de keus gemaakt om mijn gevoel te volgen en voorlopig eens even niet op die loopband te gaan staan. Dat komt na de chemo wel weer. Mijn casemanager vond het belangrijk dat ik een voorlichtingsmiddag over voeding, bewegen en kanker bij zou wonen. Omdat zij dat vond heb ik er ja tegen gezegd, maar eigenlijk blijf ik veel liever thuis. Die middag ga ik dus ook gewoon afzeggen. Ik ga mijn eigen keuzes maken en niet omdat men vindt dat ik iets wel of niet zou moeten doen. Dat beslis ik voortaan zelf wel!