Inderdaad, de 4e van de 6 achter de rug, maar daar is wel e.e.a. aan vooraf gegaan. Afgelopen vrijdag moest ik op controle bij de oncoloog en daar heb ik melding gemaakt van de druk die ik steeds op mijn borst voelde. Bij de oncoloog gingen er alarmbellen rinkelen, dat zag ik wel. Hij heeft direct contact opgenomen met een cardioloog, omdat de kuur die ik 2 jaar geleden kreeg, een negatief effect heeft op de hartspier. De kuur die ik nou krijg, zou daar geen effect op mogen hebben, maar omdat ik 'speciaal' ben, vertrouwde hij het toch niet helemaal. De kuur van gisteren zou uitgesteld worden tot de cardioloog mij gezien had. Gelukkig kon ik daar diezelfde middag nog terecht. Bloeddruk was veel te hoog (maar dat is logisch als er zoiets gebeurt) en er is een hartfilmpje gemaakt. Het hartfilmpje toonde geen afwijkingen en na allerlei leuke complimenten, zoals geen overgewicht, gezonde leefstijl en een goede conditie werd er toch besloten dat de kuur van gisteren gewoon door kon gaan. Ze gaan nog wel verder kijken of er geen cardiologische problemen zijn. Volgende week komt er een hartecho en een inspanningstest en dan word er verder gekeken. Vooralsnog maak ik me daar niet zo druk om.
Dus gisteren in de middag in plaats van de ochtend naar de chemo. En nu eens een keer tussen allemaal mannen i.p.v. tussen alleen maar vrouwen. Was weer een hele andere, maar erg leuke ervaring. Gesprekken met mannen verlopen toch weer heel anders.... Alles ging goed tot op het einde. De laatste zak zat er bijna in, tot ik ineens een enorme hoofdpijn kreeg, mijn innerlijke thermostaat raakte helemaal ontregeld, met andere woorden, ik kreeg het bloedheet, en die druk op mijn borst begon weer te ontstaan. (en nee dat lag niet aan die mannen, die waren mijn leeftijd ver te boven, haha). Hans heeft direct de verpleegkundige gehaald en het infuus werd meteen stop gezet. Gelukkig zat bijna alles er al in, daar was ik dan weer heel blij mee. Ze zijn flink aan het spoelen gegaan met een zoutoplossing tot alles weer gezakt was. Daarna voelde ik me weer goed en mocht ik gewoon naar huis. Ik stond wel wat wankel op mijn benen, maar dat is in het uur daarna ook weer gezakt. Ik heb me heerlijk rustig gehouden en ook nu voel ik me redelijk goed. Als het niet goed gaat, mag ik direct contact opnemen, dat is zeker een geruststelling. Ik ga er gewoon van uit dat het een rustige week wordt, zonder speciale toestanden! Die intentie heb ik in ieder geval neergezet......
Dan heb ik nog een vraag aan diegenen die dit lezen en mogelijk contact hebben met mijn moeder. Omdat zij momenteel ernstig ziek is en in het ziekenhuis ligt, probeer ik haar te ontzien en heb ik haar niets verteld van al datgene wat er de laatste dagen met mij gebeurt is. Ik wil haar daar nu niet mee belasten, ze zou zich er alleen maar druk om maken en dat kan zij nu niet gebruiken. Zouden jullie zo vriendelijk willen zijn om dit te respecteren en van bovenstaande niets tegen haar te zeggen? Heel hartelijk bedankt hiervoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten