zaterdag 9 maart 2013

De controle liep anders dan verwacht.

Afgelopen donderdag moest ik op controle komen bij de 'case-manager' om te kijken of alle bloedwaardes zich goed hersteld hadden. Ze zag al direct aan mijn gezicht dat het niet goed was. Ik houd heel veel vocht vast, wat goed te zien is in mijn gezicht, mijn benen en mijn handen. In totaal was ik in een paar weken 5 kg. aangekomen, wat waarschijnlijk grotendeels vocht is. Dat was al geen goed nieuws. Vervolgens zag ze een masker in mijn gezicht. Een hoogrode kleur op mijn wangen, neus en voorhoofd en een witte mond en kin. Ook mijn handpalmen en voetzolen zijn helemaal aan het verkleuren. Mijn nagels doen erg pijn en zijn aan het verkleuren en door al het vocht wat ik vasthoud doen al mijn gewrichten pijn. Ook de druk op mijn borstkas blijft erg aanwezig. Daarnaast ben ik de afgelopen 1,5 week erg moe. Ik ben in mijn leven al vaak moe geweest, maar deze vermoeidheid is nergens mee te vergelijken. Zelfs een klein stukje lopen lukt me niet meer. Ik lijk wel 90 i.p.v. 47 jaar! Voorzichtig vroeg ze me of ik misschien wilde stoppen met de chemo omdat de bijwerkingen te heftig waren. Op dat moment voelde dat voor mij nog niet goed. Ze zou gaan overleggen met de oncoloog en ik zou 's-middags teruggebeld worden. Het bleek dat de oncoloog mij de volgende dag meteen wilde zien. Ik voelde de bui al hangen; er zou iets gaan veranderen in het beleid.
Toen ik de dag erna bij de oncoloog zat was hij direct al heel duidelijk. Mijn lichaam kon de chemo niet aan en de schade die het op zou gaan lopen zou niet meer te herstellen zijn, waardoor mijn kwaliteit van leven minder zou worden. Nou dat was een forse boodschap. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik er eigenlijk van uit was gegaan dat ik de hele chemo af zou gaan maken en dat ik dit even moest verwerken. Hij gaf aan dat een lagere dosis van de huidige chemo geen verschil zou maken, dus dat dat niet van toepassing was. Als ik wilde kon er een mildere chemo ingezet worden, maar dat zou betekenen dat ik 6 weken lang iedere week een kuur zou krijgen. Daar schrok ik wel van. Gelukkig kreeg ik een week bedenktijd en hij belt binnenkort om te vragen wat mijn beslissing is. En eigenlijk was ik er vrij snel uit. Dat ik nu kon stoppen met de chemo voelde als een enorme opluchting. Als ik ervan uit ging dat ik er nog 6 te gaan had, dan kreeg ik het spaans benauwd. Dat was een heel duidelijk signaal. Het is wel even heel moeilijk geweest, maar ik heb inmiddels voor mezelf besloten om te stoppen met de chemo. De bestraling gaat vooralsnog gewoon door, dat maakt verder geen verschil. Omdat ik buiten alle standaard regeltjes val, is het niet aan te geven of het verschil uit gaat maken dat ik de totale kuur niet afmaak. Maar toch voelt deze beslissing goed. Het is genoeg geweest. Nu een aantal weken herstellen en dan de bestraling nog. Daar ben ik wel erg benieuwd naar, maar dat laat ik ook maar gewoon over me heen komen. Op het moment ben ik gewoon blij met deze beslissing!

1 opmerking:

  1. Hoi Liesbeth,
    Toch moeilijk om ineens weer zo'n beslissing te moeten nemen. Je hebt nu naar je eigen gevoel geluisterd en dat voelt goed. Hopelijk krijg je de komende weken weer energie terug en wordt de vermoeidheid minder. Hou je haaks! Liefs, Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen